“...ไม่ไปได้ไหม...”
ดวงตาหวานเชื่อมช้อนมองขึ้นมาอย่างออดอ้อนระคนร้องขอ แทฮยองเกือบจะเผลอไผลไปกับการกระทำและคำพูดนั้นแล้ว
ถ้าหากว่าชื่อของคนในประโยคที่ร่างโปร่งกล่าวถึงนั้น
ไม่ใช่ชื่อของคนที่เขาเกลียดสุดหัวใจ
“...อย่าไปไหน ...อย่าทิ้งฉันไปนะ นัมจุน...”
ปากอิ่มประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากหยักอย่างไม่ประสีประสา ไม่นานก็ละออก
ดวงตาคมมองคนบนตักด้วยความเรียบนิ่งอยู่นานหลายวินาทีก่อนที่จะเป็นฝ่ายกดท้ายทอยสวยมาประกบปากกันอีกครั้ง
แทฮยองไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงมากนัก
และความยับยั้งชั่งใจต่อความผิดชอบชั่วดีของเขามันก็หมดไปตั้งนานแล้ว
..หมดไปตั้งแต่ที่รู้ว่าคนตรงหน้านี้รักผู้ชายเลวๆที่เอาแต่นอกใจคนนั้นมากแค่ไหน
...เขาไม่ลังเลที่จะบีบสันกรามสวยแล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน
ส่งผ่านทุกความรู้สึกให้ได้รับรู้ว่า คิม แทฮยอง เองก็รัก คิม ซอกจิน
ไม่น้อยไปกว่าใคร
“..อื้มม..” คนด้านบนครางฮือเมื่อใกล้จะขาดอากาศหายใจ
แทฮยองยอมผ่อนปรนให้ร่างสูงโปร่งได้พักบ้าง
แต่แค่เพียงไม่นานเขาก็ทาบทับริมฝีปากลงไปใหม่
ตักตวงความหอมหวานที่อยากได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าจะพอใจ เสียงประท้วงอื้ออึงในลำคอและนิ้วเรียวที่สอดเข้าไปขยุ้มไรผมสีน้ำตาลอ่อนเป็นแรงกระตุ้นชั้นดีให้อารมณ์รุ่มร้อนยิ่งพุ่งทะยานขึ้นจนไม่อาจต้านทาน
มือหนาพลิกร่างในอ้อมกอดให้นอนราบกับลานเตียงกว้างก่อนจะตามลงไปทาบทับ
มอบสัมผัสหวานฉ่ำปนรุ่มร้อนให้กันอีกครั้ง กระดุมเม็ดเล็กถูกลิดออกจากรังดุมจนหมด
เปิดทางให้ริมฝีปากหยักตีตราเป็นเจ้าของผิวเนื้อเนียนได้โดยง่าย แทฮยองกดจูบย้ำตั้งแต่ซอกคอไล่เรื่อยลงมายังหน้าอกบางอย่างย่ามใจ
ลำแขนแข็งแรงข้างหนึ่งโอบเอวคอดไว้ ส่วนอีกข้างเลื่อนไปเค้นคลึงสะโพกกลมจนแดงเป็นรอยมือขึ้นมา
เด็กหนุ่มตัวสูงรั้งอาภรณ์ทุกชิ้นออกจากเรียวขาสีน้ำนม ตามด้วยเข้มขัดหนังของตัวเองและซิปกางเกงที่ถูกรูดลงจนสุด
ศีลธรรมจรรยาช่างลางเลือน สวนทางกับแรงปรารถนาที่เด่นชัดเกินกว่าจะมองเห็นความผิดถูกใดใดได้
นาทีนี้แทฮยองไม่สนใจแล้วว่าโลกทั้งใบจะเป็นอย่างไรต่อไป
เขาสนใจแค่ความรู้สึกตอนที่ตัวเองสอดประสานกายเข้ากับความร้อนรุ่มของคนใต้ร่างเท่านั้น
เพราะตอนที่เรือนกายบอบบางโอบรัดตัวตนของเขาเอาไว้มันช่างหอมหวานรัญจวนใจและรู้สึกดีจนแทบคลั่ง
“...อื๊ออ.. นะ..นัมจุน..”
คนที่กำลังโถมกายเข้าหาด้วยความสุขสมชะงักไปชั่วครู่เมื่อเสียงครางแสนหวานนั้นไม่ได้เอ่ยเรียกชื่อเขา
ความน้อยใจแล่นขึ้นมาจนล้นปรี่
แต่ความอยากเอาชนะและความอยากครอบครองคนตรงหน้านี้ก็มีมากกว่า
“ผมไม่ใช่มัน”
ปากหยักโน้มลงไปกระซิบชิดริมฝีปากสีสดที่เผยอออกรับอากาศหายใจอย่างเชิญชวน สะโพกหนั่นหนาแกล้งกระแทกสวนเข้าไปแรงๆเพื่อย้ำเตือนให้รู้ว่าเขาไม่ใช่ตัวแทนของใคร
“..ว่าไงคนดี เรียกใหม่อีกทีซิว่าผมชื่ออะไร”
“...แท..อ๊ะ.. แทฮยอง..”
มุมปากยกยิ้มพอใจเมื่อได้ยินในสิ่งที่ต้องการ
คนด้านบนมอบจูบร้อนแรงให้เป็นรางวัล
ขณะที่ส่วนล่างก็ขยับไหวกดย้ำตรงจุดไวต่อความรู้สึกซ้ำๆอย่างเอาใจ
พี่ซอกจินน่ารักจนเขาอดไม่ได้ที่จะยกเรียวขาขาวข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าเพื่อให้สามารถเคลื่อนกายเข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น สอดแทรกตัวตนเข้าไปถี่รัวมากขึ้น
ชักนำคนที่แอบรักข้างเดียวมานานไปสู่สวรรค์ที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ
continue reading >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1517720&chapter=3
