NamJin Part
สิ้นประโยคนั้นปากหนาก็ประกบลงมาอย่างจาบจ้วงเอาแต่ใจ ซอกจินพยายามเบือนหน้าหนีสัมผัสหยาบโลนที่ได้รับทว่าก็ไม่สามารถสู้แรงคนตัวใหญ่กว่าได้ ฟันคมขบกัดริมฝีปากล่างของเขาจนบวมช้ำ ลิ้นร้อนแทรกสอดเข้ามากวาดชิมรสชาติหอมหวานภายในโพรงปากอุ่นร้อนอย่างถือวิสาสะ ความกักขฬะรุนแรงเหมือนช่วงเวลาแสนทรมานตอนที่ถูกพ่อเลี้ยงลงโทษทำให้ซอกจินนึกกลัวจนต้องหลั่งน้ำตา ...ไม่ใช่..เขาไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้
“..อย่า..” เสียงห้ามปรามน่าเห็นใจถูกกลืนหายลงไปในลำคอด้วยรสจูบหนักหน่วงที่บดเบียดลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า มือเรียวกำเชิ้ตสีเข้มของคนด้านบนไว้แน่นก่อนจะเปลี่ยนเป็นออกแรงทุบแผ่นหลังกำยำแรงๆเมื่อจุมพิตครั้งล่าสุดกินเวลายาวนานแทบขาดอากาศหายใจ
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ เกิดผมเผลอรุนแรงกับคุณขึ้นมาจะว่ายังไง” ดวงตาคมจ้องมองคนที่นอนสิ้นฤทธิ์อยู่ใต้ร่างด้วยความหิวกระหาย ยิ่งเหยื่อตัวน้อยแสนบอบบางแสดงท่าทางไม่ประสีประสาต่อเรื่องอย่างว่ามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะกลั่นแกล้งรังแกให้อีกฝ่ายร้องไห้หนักขึ้นเท่านั้น
“..ไม่..ฮึก..ขอร้อง” คำคัดค้านและเสียงสะอื้นผะแผ่วอย่างน่าสงสารไม่ถูกให้ความสำคัญอีกต่อไป ร่างสูงใหญ่โน้มหน้าลงไปฝากฝังร่องรอยความเป็นเจ้าของสีแดงสดไว้บนผิวเนื้อเนียนตั้งแต่ต้นคอขาวผ่องไล่เรื่อยลงมายังแผ่นอกบาง สองมือปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด เปิดทางให้ริมฝีปากร้อนรุกรานเรือนร่างเย้ายวนได้ตามอำเภอใจ กายบางกระตุกเกร็งพลางผวากอดเขาไว้แน่นทันทีที่เรียวลิ้นชื้นแฉะแตะลงบนเม็ดทับทิมสีสวยบนอก คำทักท้วงห้ามปรามที่มีแปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องครวญครางอย่างไม่อาจกลั้นเมื่อคนใจร้ายแกล้งดูดดึงขบเม้มส่วนไวต่อสัมผัสจนขึ้นสีแดงก่ำน่ามอง
เสื้อผ้าอาภรณ์ราคาแพงที่เคยสวมใส่ถูกปลดเปลื้องออกไปกองระเกะระกะอยู่บนพื้นอย่างไม่ใส่ใจ สิ่งเดียวที่ คิม นัมจุน ไม่คิดจะเพิกเฉยคือประติมากรรมชิ้นเอกของพระเจ้าที่นอนทอดกายอยู่ตรงหน้า มือหนาจับเรียวขาเปล่าเปลือยไร้สิ่งปกปิดให้แยกออกกว้าง ไล่สายตาร้อนแรงพิจารณาทุกส่วนสัดก่อนจะก้มลงไปครอบครองส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวของคนด้านล่างด้วยโพรงปากอุ่นชื้น
ปากหยักทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ในขณะที่ก้านนิ้วยาวก็ค่อยๆแทรกสอดเข้าไปภายในช่องทางคับแน่น แม้จะอยากกระแทกกระทั้นโถมกายใส่เรือนร่างงดงามให้สาแก่ใจเสียเดี๋ยวนั้นแต่ก็ต้องฝืนหักห้ามความคิดเอาไว้ ค่ำคืนนี้ยังมีเวลาให้เขารังแกเจ้าของผิวเนื้อเนียนละเอียดอีกยาวไกล ไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่จะต้องรีบร้อน
“..อ๊ะ!..” เสียงครางหวานหูดังขึ้นพร้อมกับแรงโอบรัดเป็นจังหวะถี่รัวเมื่อปลายนิ้วเรียวแตะเข้าที่จุดศูนย์รวมของความรู้สึก ความกระสันเสียวแล่นริ้วไปทั่วสรรพางค์จนร่างกายแสนสัตย์ซื่อบิดเร่า เล้าโลมอยู่สักพักจนอีกฝ่ายตายใจกับความอ่อนโยนที่มอบให้ ไม่นานนัมจุนก็ถอดถอนนิ้วเรียวยาวออกแล้วแทรกสอดสิ่งอื่นที่มีขนาดใหญ่กว่านั้นเข้าไปแทนที่
ซอกจินกรีดร้องสุดเสียงเมื่อคนใจร้ายดันความแข็งขืนซึ่งกำลังขยายตัวเต็มอัตราเข้ามาในคราเดียวจนสุดความยาว การปลอบประโลมและท่าทีโอนอ่อนเช่นก่อนหน้านี้ไม่มีหลงเหลืออีกต่อไป ทันทีที่แทรกตัวตนขนาดใหญ่เข้ามาได้ ร่างหนั่นหนาด้านบนก็ขยับสะโพกหนักหน่วงรุนแรงอย่างเอาแต่ใจ เมินเฉยต่อทุกเสียงสะอื้นไห้จากคนที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ
เจ้าของใบหน้าหวานปล่อยให้หยาดน้ำอุ่นๆไหลอาบสองข้างแก้มหยดแล้วหยดเล่า ความเชื่อใจที่เคยมีให้อีกฝ่ายพังทลายลงไม่เหลือชิ้นดี ไม่ต่างอะไรกับแก้วใบใสแสนเปราะบางที่ถูกขว้างลงกระทบกับพื้นกระเบื้องจนแตกละเอียด ไร้หนทางทางจะประสานกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ เขาอุตส่าห์คิดว่าร่างสูงจะเข้ามาผูกมิตรด้วยความจริงใจ แต่สุดท้ายทุกอย่างที่อีกคนทำก็เป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่งที่ใช้หลอกลวงคนโง่งมอย่างเขาให้ติดกับเท่านั้นเอง
continue reading >> Cinderella
TaeJinKook Part
“..แทฮยอง พี่ขอโทษ..” พร่ำเอ่ยคำขอโทษอย่างน่าสงสารเมื่อร่างทั้งร่างถูกเหวี่ยงลงไปบนฟูกเก่าๆที่ใช้นอนมาตลอดหลายปี น้ำตาใสๆเอ่อรื้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนอายุน้อยกว่าตามมาโถมตัวขึ้นคร่อม มือใหญ่ฉีกกระชากเชิ้ตตัวสวยออกโดยไร้ซึ่งความเห็นใจ ยิ่งสังเกตเห็นร่องรอยแดงช้ำประปรายอยู่ตามผิวกายขาวผ่องตั้งแต่ต้นคอลงไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ เขาก็ยิ่งรู้สึกอยากจะลงทัณฑ์นักโทษประหารคนนี้ให้สาหัสมากขึ้นไปอีก
“ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไมพี่กลับบ้านเอาป่านนี้ หมอนั่นคงสนองให้จนถึงใจเลยสินะ” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมากระซิบเสียงพร่าชิดเรียวปากอิ่มสวย ฟันคมแกล้งขบกัดริมฝีปากล่างแรงๆจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งก่อนจะเอื้อนเอ่ยประโยคต่อไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลน่าฟัง ต่างจากดวงตาคมกริบที่ไม่มีแววแห่งความปรานีหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย
“..เตรียมใจไว้ด้วยล่ะ ..เพราะผมไม่ใจดีเหมือนมันหรอกนะคนสวย..”
ผิวเนื้อขาวผ่องถูกปากหยักกดจูบดูดเม้มจนแทบไม่มีสักตารางนิ้วที่ไม่ถูกตีตราเป็นเจ้าของ รอยรักแดงช้ำเปรียบ เสมือนสีสันงดงามที่แต่งแต้มลงบนผืนผ้าใบมีชีวิต มือหนาปลดเปลื้องรูดรั้งกางเกงแสลคสีเข้มรวมทั้งชั้นในซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้ายออกไปจากขาเรียวยาว เปิดเผยทุกสัดส่วนบนร่างกายเย้ายวนน่าข่มเหงรังแกให้ได้เห็น
“..อย่า..ไม่เอานะ แทฮยอง..” เสียงสะอื้นร้องขอไม่ได้ทำให้ซาตานในคราบมนุษย์รูปงามรู้สึกเห็นใจ ลิ้นร้อนแลบเลียริมฝีปากสีธรรมชาติอย่างกระเหี้ยนกระหาย คนอายุน้อยกว่าคว้ามือเรียวที่เอื้อมมาปกปิดส่วนน่าอายกลางลำตัวขึ้นมาจุมพิต เรียวลิ้นลากสัมผัสชื้นแฉะไปตามร่องนิ้วของคนด้านล่างช้าๆอย่างย่ามใจ
กางเกงผ้าฝ้ายสีดำสนิทถูกร่นลงไปกองตรงหน้าขา ก่อนที่ส่วนแข็งขืนขนาดใหญ่จะสอดใส่เข้ามาภายในช่องทางอ่อนนุ่มโดยไม่บอกกล่าว ซอกจินผวากอดเจ้าของผิวกายสีน้ำผึ้งน่าหลงใหลไว้แน่นเพราะน้องไม่แม้แต่จะเตรียมความพร้อมใดๆให้เลยด้วยซ้ำ น้ำสีขุ่นที่ยังคงคั่งค้างอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนกลายเป็นสารหล่อลื่นที่ช่วยลดทอนความฝืดเคืองลงไปได้เป็นอย่างดี
แทฮยองเหยียดยิ้มด้วยความชิงชังระคนสมเพชเมื่อรับรู้ได้ถึงร่องรอยของใครอีกคนที่หลงเหลืออยู่ภายในร่างกายร้อนรุ่ม ความรู้สึกด้านลบที่มีให้พี่ชายต่างสายเลือดหลอมรวมกลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีที่เติมต่อเปลวไฟแห่งตัณหาอารมณ์ให้ลุกโชน แผดเผาหัวใจดวงน้อยของผู้ถูกกระทำให้แหลกสลายเป็นเถ้าธุลี
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูจากด้านนอกหยุดยั้งการขยับไหวของสะโพกสอบไปครู่หนึ่ง ครั้นพอหันมองกลับไปเด็กหนุ่มก็ต้องฉีกยิ้มกว้างอย่างมีเลศนัยเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเปิดประตูไม้บานนั้นเข้ามา
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ มาเล่นด้วยกันสิ กำลังสนุกเลย”
“จองกุก..ช่วยพี่ด้วย อ๊ะ..” ซอกจินเอ่ยขอร้องด้วยน้ำเสียงสั่นเครือน่าสงสาร แต่ก็ยังไม่วายถูกซาตานใจร้ายแกล้งกระแทกกายลงมาหนักๆจนต้องเผลอครวญครางอย่างห้ามไม่ได้ เขาหวังให้คำร้องขอครั้งนี้ได้รับความเห็นใจ หากแต่สุดท้ายความหวังเพียงหนึ่งเดียวของเขาก็ดับสิ้นลงไปพร้อมกับคำพูดของน้องชายในประโยคถัดมา
“ได้สิ เดี๋ยวผมจะช่วยให้สนุกมากขึ้นกว่านี้เอง ”
เด็กหนุ่มตัวสูงปลดอาภรณ์ด้านล่างของตนออก มือหนาชักรูดส่วนไวต่อความรู้สึกสองสามครั้งก่อนจะจับมันแทรกสอดเข้าไปในโพรงปากนุ่ม บังคับให้ร่างบอบบางกลืนกินความคับเครียดแข็งขืนขนาดใหญ่เข้าไปอย่างเสียไม่ได้ สะโพกหนั่นหนาออกแรกขยับคุมจังหวะด้วยตัวเองอย่างเอาแต่ใจ ลิ้นเล็กที่พยายามหลบหนีสัมผัสหยาบโลนอย่างไม่ประสีประสานั้นแม้จะไม่ได้เจนจัดช่ำชองเหมือนคู่นอนคนอื่นๆที่เคยเจอมา หากแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว
แทฮยองจับเรียวขาสีน้ำนมข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า เสือกไสกายเป็นจังหวะหนักหน่วงถี่รัวอีกไม่กี่คราก็ปลดปล่อยความต้องการที่ปะปนด้วยความเกลียดชังเข้าไปในช่องทางรุ่มร้อน เด็กหนุ่มผิวเข้มขยับสะโพกช้าๆสองสามครั้งรีดรั้งแรงปรารถนาสีขุ่นออกมาจนหมด ก่อนที่เขาและน้องชายจะสับเปลี่ยนตำแหน่งกันอย่างรู้งาน
จองกุกจับพลิกเรือนร่างบอบบางให้อยู่ในท่าคลานเข่า ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พักหายใจนานถึงสามนาทีดีเขาก็สอดใส่ตัวตนเข้าไปในเรือนกายงดงามอีกครั้ง ความคับเครียดแน่นตึงภายในช่องทางบวมช้ำโอบรัดแกนกลางลำตัวแนบแน่นจนต้องครางเบาๆในลำคอด้วยความพึงพอใจ มือหนาบีบเค้นสะโพกมนจนขึ้นรอยแดงเป็นจ้ำพร้อมกับกระแทกกายสวนผ่านความร้อนรุ่มนั้นอย่างหิวกระหาย
“อ้าปากหน่อย เร็วๆเข้า” แทฮยองเชยปลายคางเรียวบังคับให้ใบหน้าหวานแหงนเงยขึ้น ส่วนแข็งขืนที่ยังไม่อ่อนตัวลงไปกดแทรกเข้ามาในโพรงปากโดยไม่บอกกล่าว นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปขยำไรผมสีน้ำตาลสวย ออกแรงกดท้ายทอยของอีกคนให้ขยับเข้าออกเร็วบ้างช้าบ้างตามแต่ใจต้องการ
แรงกระแทกกระทั้งจากทั้งด้านหน้าและด้านหลังทำเอาแขนเพรียวที่ค้ำยันอยู่บนฟูกนุ่มแทบทรงตัวต่อไปไม่ไหว เด็กหนุ่มทั้งสองยังคงย่ำยีร่างกายแสนบอบบางอย่างเอาแต่ใจ กินเวลานานร่วมชั่วโมงกว่าซาตานใจร้ายจะปลดเปลื้องพันธนาการให้เหยื่อผู้น่าสงสารเป็นอิสระ
จองกุกถอดถอนความแข็งขืนดุดันขนาดใหญ่ออกจากช่องทางอ่อนนุ่มด้านหลัง เป็นเวลาเดียวกับที่พี่ชายของเขาละสัมผัสออกจากริมฝีปากอวบอิ่มสีสดเช่นกัน สายตาคมกริบสองคู่ปรายมองคนที่นอนคุดคู้หอบหายใจอยู่บนเตียงเหล็กเก่าๆด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งสมเพชเวทนาและสะใจ แต่สุดท้ายสิ่งที่เด่นชัดที่สุดก็ไม่พ้นความชิงชังที่มีให้พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้ตลอดมา
“พ่อผมเลี้ยงพี่ไว้ให้เฝ้าบ้าน ไม่ใช่ให้ออกไปร่านกับผู้ชายคนอื่น จำใส่สมองทึบๆของพี่ไว้ด้วย”
continue reading >> Cinderella
